معرفی طوطی ملنگو :

 محل زندگی : هند ،چین ، سیلان ، تبت ، نپال. در ایران نیز به صورت پراکنده یافت میشود .

 خصوصیات : طول بدن حدود 40 سانتیمتر و متوسط وزن 120 گرم میباشد.

رنگ بدن عموما سبز است. سینه و شکم سبز روشن و سر و گردن و بالها کمی تیره تر میباشد.دم مخروطی شکل و ترکیبی از سبز آبی و زرد میباشد.فک بالایی به رنگ قرمز یا نارنجی و منقار پایین به رنگ سیاه است.

به علت پرورش و تکثیر فراوان تنوع زیادی از جهش رنگ در آنها دیده میشود.

 پرنده نر : پس از بلوغ حلقه ای به رنگ سیاه و قرمز در گردن نرها ظاهر میشود.

 پرنده ماده : مانند پرنده نر بوده ولی حلقه گردن در آنها وجود ندارد.

 تغذیه : رژیم غذایی آنها شامل انواع میوه ها ، دانه ها ،آجیل و شکوفه و جوانه درختان و گیاهان میباشد. آنها همچنین از خوردن لوبیا پخته ، برنج و دانه ها لذت میبرند.

طوطیهای سبز در طبیعت به صورت گله ای زندگی میکنند و بسیار اجتماعی میباشند.

آنها قابلیت سخنگویی دارند . همچنین بسیار پر انرژی بوده و میتوانند بسیاری از حرکات و رقص را نیز بیاموزند . 

بر خلاف بسیاری از طوطیها، طوطی های  سبز تک جفتی نبوده  و در فصل تولید مثل هر طوطی جفتی را برای خود بر می گزیند.

 تولید مثل : بین 2 تا 4 تخم گذاشته و به مدت 22 تا 24 روز بر روی آن میخوابد. در این مدت پرنده نر وظیفه تغذیه ماده را به عهده دارد. جوجه ها 6 تا 7 هفته  پس از خروج از تخم لانه را ترک میکنند.

متوسط طول عمر در آنها 25 سال میباشد.

پرورش و تغذیه جوجه سرنگی طوطی :

در درجه اول باید به خاطر داشته باشید که جوجه ها را در دمای ثابت 27 تا 30 درجه سانتیگراد و به دور از باد و جریان هوا نگهداری کنید. جوجه ها را میتوانید روی خرده های کاغذ و یا خاک اره نگهداری کنید.به علت رقیق بودن مدفوع جوجه طوطی بهتر است روزانه پوشال و یا خاک اره زیر آنها تعویض شود.

برای پرورش جوجه ها به صورت دستی میتوان مغز تخمه را آرد و با آرد برنج یا نخود مخلوط کرد. سپس مقداری آب به آن اضافه کرده تا اینکه رقیق شود. برای تامین ویتامین چند قطره مولتی ویتامین کودک میتوان به آن اضافه کرد وآن را به کمک سرنگ یا قاشق به جوجه طوطی خوراند. همچنین میتوان میوه هایی مثل سیب یا هلو ... را رنده ریز کرده و با سرنگ یا قاشق به آنها داد.به خاطر داشته باشید که در صورت تغذیه با سرنگ باید بسیار جرعه جرعه و آهسته غذا را در دهان جوجه طوطی بریزید و هر چند لحظه یکبار به جوجه اجازه تنفس را بدهید.

 تعیین جنسیت :

پرنده نر بالغ را می توان براحتی از روی حلقه صورتی رنگ دور گردن و علامت سیاه رنگ روی صورت شناخت که در ماده چنین علامتی وجود ندارد.

پرندگان نابالغ :

شبیه پرندگان بالغ هستند اما منقار آنها کم رنگتر و رنگ عنبیه آنها خاکستری است.

نکته :

( از آنجا که حلقه مشخص دور گردن در جنس نر این پرنده تا ۳ سالگی ظاهر نمی شود نمی توان سن و جنس این پرنده را با اطمینان تخمین زد).

جوجه ها و پرندگان نابالغ شبیه به ماده ها بوده با این تفاوت که جثه و دمی کوتاهتر داشته و رنگ منقار در آنها کمرنگتر بوده وهمچنین رنگ چشم خاکستری و مایل به سیاه میباشد.

سن بلوغ در آنها بین 2 تا 3 سال بوده و معمولا حلقه گردن پس از پر ریزی دوم در پایان سال دوم ظاهر میشود.

طوطی کوچک اسکندر که در کشور عزیزمان به نام ملنگو مشهور است یکی از پاراکیت های اصیل میباشد که با وجود اینکه در اکثر منابع ذکر شده بی استعداد است ولی به این راحتی ها نمیتوان در مورد ان قضاوت کرد. حقیقتا تا چند سال پیش با تجربه ای که از نگهداری شاه طوطی داشتم و همانطور که در منابع ذکر شده خودم هم فکر میکردم طوطیان اسکندر واقعا بی استعدادند. ولی چندی پیش ملنگویی را در یکی از مغازه ها دیدم که بیش از ۳۰ کلام حرف میزند و جمله میگوفت و صدایش هم خیلی خوب بود. شاید قابل مقایسه با کاسکو نبود ولی در کل خوب بود، یا بعضی از اشنایان که از طوطی ملنگو نگهداری میکنند کاملا از ان راضی هستند و به طور عجیبی هم دستی شده اند. بنابراین نمیتوان در مورد طوطی ها زود قضاوت کرد. بنده نمیگویم بی استعداد است بلکه میگویم تواناییش کمتر از سایر طوطی ها مانند کاسکو یا امازونهاست. در کل بنده خصومتی با هیچ یک از طوطی ها ندارم و بهتر است شما را به خواندن ادامه متن برگرفته از منابعی مانند ویکی پدیا و کتاب شناخت و نگهداری انواع طوطی سانان دعوت کنم و شما با خواندن مطالب بالا و خواندن مطالب منابع علمی که در زیر بیان میشود خود قضاوت کنید و انتخاب درستی داشته باشید.

شناخت :

طوطی کوچک اسکندر (نام علمی Psittacula krameri) پرنده‌ای از خانواده طوطیان است و در ایران به نام “ملنگو” مشهور است. طولش ۴۰ سانتیمتر و زیستگاهش در آسیا بویژه هندوستان و سریلانکا و در افریقا از سودان تا غرب افریقا است. برای نگهداری در نورخان (پاسیو) مناسب است. رنگ پرها عمدتآ سبز است در نرها حلقه سیاهی از بخش زیرین منقار منشعب و تا پشت گردن ادامه دارد که در آنجا با نوار قرمزی ادغام می‌گردد.
این نوع طوطی به عنوان بی استعداد ترین طوطی شناخته میشود و غیر از دستی شدن و با تمرین بسیار زیاد چند کلمه یاد گرفتن کار دیگری یاد نمیگیرد و از پر سر و صدا ترین طوطی های نیز هست و جیغ های بلند و گوشخراشی میکشد . در قفس تخم گذاری نمیکند و باید در میحط آزاد که توانایی پرواز داشته باشد قرار بگیرد ، به طور مثال پاسیو . البته رنگهای دیگری از این طوطی نیز وجود دارد که به خاطر کمیاب بودن قیمت بالتری نسبت به سبزشان دارند.

به خاطر داشته باشید رنگهای متفاوت در این پرندگان فقط جهش رنگی بوده و هیچ تاثیری بر هوش این پرندگان ندارد.